ENSPIJK In februari van dit jaar nam Neely Kok afscheid als dominee van de kerk in Deil en Enspijk. Na een periode van 26 jaar als predikant waarvan 8,5 jaar in Deil en Enspijk gaat zij met pensioen. Zondag 17 september wordt er bij de kerk in Enspijk een zogenaamd labyrint geopend, een afscheidscadeau namens de gemeenteleden van de kerk aan Neely als dank voor de bijzondere jaren. In de kerk van Deil, terwijl de regen met bakken uit de lucht neerdaalt, blikken we samen terug op haar werk, de weg ernaartoe, en de periode in Deil en Enspijk. Door de weersomstandigheden zit een wandeling door het labyrint er niet in maar samen bespreken we haar loopbaan zoals het labyrint. Met verschillende omwegen op weg naar de kern. De kern van het predikant zijn en dat is zoals Neely zelf omschrijft met een grote L, de L van Liefde.
door Jeroen Wijngaard
Voordat Neely predikant werd of in ieder geval ervoor was afgestudeerd in 1989 had ze eerst andere ‘gewone’ baantjes zoals tandartsassistente en verpleegkundige. Op latere leeftijd ging ze opnieuw studeren met het doel predikant te worden. Het geloof speelde altijd al een grote rol in haar leven maar gesteund door haar man had ze de kans om daar beroepsmatig mee aan de slag. Na haar afstuderen en uiteindelijke bevestiging in 1991 volgden diverse sollicitaties. Deze verliepen voor haar niet altijd makkelijk. Ze was een vrouw, al wat ouder en had een eigen kijk op het geloof, maar ze kon uiteindelijk aan de slag eerst in Oostzaan en later in Vlaardingen. In die gemeente had ze een goede tijd had maar verschillende fusies maakten het echte werk moeilijk. Steeds opnieuw organiseren en nieuwe banden opbouwen met de gemeenteleden kostte Neely veel energie. De kerkgemeenschap in Deil en Enspijk voelde daarom ook vanaf het eerste moment in 2008 als een warm bad. Genoeg ruimte om energie te steken in het werk van predikant in plaats van organisator en bemiddelaar. In Deil en Enspijk stonden veel vrijwilligers klaar. Ze ervaarde direct de hechte gemeenschap en trof een kerkbestuur wat ondanks de zware tijden met hard werken het hoofd nog boven water kan houden. Neely wilde hier als predikant graag haar bijdrage aan leveren en deze waarden verder uitbouwen.
BELANGRIJK Neely geeft aan wat zij belangrijk vindt. ,,Het gaat om de kerk maar ook om de wereld, om een voorbeeld te geven kent de kerk net als bijvoorbeeld voetbal veel eigen regels en is met regelmaat in zichzelf gekeerd maar de kerk draait ook om de wereld. Ik heb geprobeerd altijd oog te houden voor de boodschap naar buiten en meegaan met de tijd en vooral ook de kinderen en jongeren betrekken bij de kerk en het verhaal van de kerk op een bijzondere manier doorgeven. Ook draagt een kerkgemeenschap zelf de kerk, een sterke groep vrijwilligers en een hechte gemeenschap zijn van grote waarde. Factoren die zeker in Deil en Enspijk aanwezig zijn. Ook ondanks of misschien wel juist vanwege de bijzondere situatie van een kerkgemeenschap met twee monumentale kerkgebouwen en de daarbij komende financiële kosten. De diensten op zondag wisselen elkaar af, de ene week in Deil en de andere in Enspijk, maar Kerst en andere bijzondere dagen worden in beide kerken gevierd en beleeft. De situatie binnen de kerkgemeenschap op aantal leden is stabiel gebleven, in tegenstelling tot de huidige tijd waarin kerken steeds leger of in ieder geval vooral door ouderen worden bezocht. In Deil en Enspijk mogen ze nog steeds een groep enthousiaste kinderen en jongeren ontvangen.”
BIJZONDER GEVOEL Juist door de speciale band met de jongeren houdt Neely een bijzonder gevoel over aan haar Betuwse periode, om van diezelfde jongeren te horen dat je hun ‘geloofsmoeder’ bent geweest doet haar goed. De laatste jaren vormden pelgrimage en bezinning een belangrijke rol waarbij ook de jongeren binnen de gemeente een reis maakte naar Moldavië, een reis die ze graag zelf had meegemaakt maar waar ze door de plotselinge dood van haar man niet aan deel kon nemen. In 2014 overleed haar man na een kort ziekbed en was Neely alleen. De kerkgemeenschap stond ook hier voor haar klaar en steunde haar ook tijdens deze moeilijke periode. En een reis maakte ze alsnog, op de fiets naar Santiago de Compostella, 2500 kilometer met een andere pelgrim en gestart direct na de kerkdienst in Enspijk. Fietsen en wandelen was wat ze ook met haar man deed, eigenlijk pas de laatste jaren met bijzondere reizen naar onder andere het Himalaya gebergte.
BETUWE Fietsen doet ze ook graag in de Betuwe, appels en eieren kopen bij de boeren in het veld. Door het pastorale werk kwam ze bij veel verschillende mensen thuis waarbij ze veel respect kreeg voor de Betuwenaar, met zijn voeten in de klei en vaak met een diepgeworteld gevoel voor het geloof. De zogenaamde import in het dorp die de kerkgemeenschap weer van nieuwe energie voorzag zorgde voor een mooie wisselwerking tussen de verschillende leden van de gemeenschap. Wat Neely zo bijzonder vindt is vooral dat mensen haar op de meest bijzondere momenten hebben toegelaten in hun leven. Ook voelde ze zich iedere keer weer een bevoorrecht mens dat ze andere iedere week weer over de Bijbel mocht vertellen als een soort literatuurwetenschapper. Vertellen over het boek wat haar en zoveel anderen boeit en levens richting geeft. Ze ziet zichzelf als dienstbaar maar ook met een goede dosis eigenheid. In januari 2016 vierde ze haar jubileum als predikant, 25 jaar in het vak. En bij haar afscheid dit jaar werd ze door zeventien jongeren “ontvoerd”. Verrast met een bijzonder uitstapje weer geheel georganiseerd door de vrijwilligers waaruit weer veel waardering bleek.
Het heeft energie gekost, veel en hard werken om een goede predikant te zijn. Het pastoraat, de kerkdiensten, het bestuur en organisatie en de vorming en toerusting binnen de kerkgemeenschap zijn de belangrijkste onderdelen waar zij dagelijks haar energie in stak. Na 26 jaar is het goed geweest en staat er hopelijk een goede predikant klaar om haar werk over te nemen. Al bij haar komst in 2008 wilde Neely na het overlijden van de koster bij de kerk in Enspijk iets moois creëren met het daar liggende grasveld. Het werd een labyrint, een plek voor bezinning en voor iedereen toegankelijk. Gelovig of niet gelovig, uit Deil en Enspijk of een andere plaats op de wereld maar vooral dus een plek voor iedereen. Nu bij haar afscheid heeft de kerkgemeenschap ook de komst van het labyrint nog geregeld. Op een zaterdag werd het labyrint aangelegd door de vrijwilligers en waren er tot Neely’s vreugde ook weer veel behulpzame jongeren aanwezig. Op deze manier hoopt zij in ieder geval wat achter te laten. Neely gaat vanaf nu verder op reis, zingen of foto’s maken. Niet meer in de Betuwe maar in Amsterdam waar zij aan het eind van het jaar neerstrijkt in haar nieuwe woning op IJburg. In Deil en Enspijk komt ze vast nog weleens, wandelend en op de fiets.
Fotograaf ©Gert van Weelden
Bron:
http://nieuwsbladgeldermalsen.nl/lokaal/afscheid-van-dominee-neely-kok-268526